مدح و شهادت حضرت رقیه سلاماللهعلیها
چشم تو را چـقدر به این در گذاشتند؟ گـفـتی پـدر، مـقـابـل تو سر گـذاشـتند تـنهـا به این بـسـنده نـکردند شـامـیان پـا را از این که بـود فـراتـر گذاشـتند بـگـذار عـمـۀ تو بـگـویـد که بر دلش یک روز داغ چـنـد بـرادر گـذاشـتند؟ آن آتـشـی که سـوخـت درِ خـانۀ علی بر جـان لالـههـای پـیـمـبـر گـذاشـتـند دستان کوچک تو به پهلوست، پیش از این این درد را به پهـلـوی مـادر گذاشـتند ای دختر سه ساله تو هم مثل مـادری این ارث را بـرای تو دخـتر گـذاشتند داغ تو ابـرهـای جـهـان را بهـانـه داد داغـی که تا سـپـیـدۀ محـشـر گذاشـتند آن شب فرشتهها همه از عرش آمدند بر زانـوان کـوچـک تو سـر گذاشـتند سهم تو گریه بود و همین گریههای تو چـشـمان شـهـرهای مـرا تـر گذاشـتند از انـتـقـام گـفـتـم و شـعـرم تـمـام شـد این فـصل را به نـوبت دیگر گذاشتند |